فقط 60 ثانیه
هنگامی که انسان گناه میکند از سه حال خارج نیست: عن ابى عبد الله: من احب ان یعلم اقبلت صلوته ام لم یقبل ؟ فلینظر هل منعته صلوته عن الفحشاء و المنکر؟ فبقدر ما منعته قبلت منه ( بحار الانوار،ج82،ص198) دنیا، آب شوری است که هر چه از آن می نوشیم تشنه تر می شویم.
یک روز یک مرد انگلیسی از یک شیخ مسلمان پرسید: «چرا در اسلام زنان مسلمان اجازه ندارند با مردان مصافحه کنند؟» شیخ گفت: « آیا تو میتوانی دستهای ملکه الیزلبت را بگیری؟» مرد انگلیسی گفت:« البته که نه، فقط افراد خاصی هستند که میتواند با ملکه مصافحه کنند .» شیخ جواب داد:« بانوان ما ملکه هستند و ملکه ها با مردان غریب مصافحه نمیکنند.» پی نوشت: هیچ جا ننوشته نویسنده این مطلب کیست و من فقط به فارسی ترجمه کردم . خسته نباشید آقا ولی خدا را بشناس، آن کسی که او ولی حقیقی جامعه اسلامی است، او را مشخص کن بعد از آن که مشخص کردی شخصاً از لحاظ عمل، از لحاظ روحیّات، از لحاظ راه و رسم و روش، خودت را به او متصل کن، مرتبط کن، بدنبالش حرکت بکن به طوری که تلاش تو، تلاش او و جهاد تو، جهاد او، دوستی تو، دوستی او، دشمنی او، دشمنی تو، جبهه بندی های تو، جبهه بندی های او باشد این است که آدمی دارای ولایت است. کسی که ولی را بشناسد، فکر ولی را بشناسد و با ولی همفکر بشود، عمل ولی را بشناسد و با ولی هم عمل بشود، دنبال او راه بیفتد، خودش را فکراً و عملاً پیوسته با ولی بخواند چنین کسی دارای ولایت است. برگرفته از کتاب ولایت فقیه سید علی خامنه ای تابستان بود و براى ما دبیرستانىها کلاس آموزش نظامى گذاشته بودند. در عصر جاهلیت در زمان قبل از اسلام زن مظهر بردگی و بدبختی و فلاکت جامعه ی جاهلی بود زنان بدون هیچ گناهی زنده به گور می شدند کودکان دختر بلافاصله پس از تولد زنده زنده در خاک می شدند توسط مردان، و هیچ کس حقّ دفاع نداشت و زنان دیگر هم سکوت می کردند گویی لکه ننگین و گناهی سهمگین مرتکب شده بودند راضی هم بودند از وضع موجود. هر کس این جملات را از عصر جاهلیت می داند و بسیــــــــــــــار تاسف می خورد حال آنکه در همین نزدیکی و در عصر آزادی در عصر ارتباطات که بشر خدای را بنده نیست، زنان به صورت کاملاَ مدرن و پست مدرن زنده زنده میمیرند شرافتشان در لا به لای تکنولوژی گم میشود و زنان را یارای هیچ سخنی نیست. زنان و مردان هویت خویش را در هرزگی زنان می دانند و خوب آن را پذیرفته اند همه ی قراردادهای ننگین را در مورد زنان هر دو پذیرفته اند. زنی که شرافتش را داد و هرزه شد مردی که غیرتش پایمال شد دیگر با حیوانات چه تفاوتی می توانند داشته باشد؟ پس قانون دفاع از حیوانات در جوامع آنان ضروری به نظر میرسد .... به نظر می رسد مردان پست مدرن و مردان جاهلیت هر دو تفکری التقاطی دارند و آن زنده به گور کردن است بدیهی است که در هر زمان و در هر عصری زنده به گور کردن، شرایط خاص خود را دارد و جالــــــــــــــــــــــــب این است که زنان این جوامع به این گونه از زندگی بعضا راضی اند و دم نمی زنند!!! | "وندی شلیت" از معتقدان دیروزی و مخالفان امروزی فمنیسم:بدون عفت ما گم شده ایم دیگر چیز خاصی ما را به هیجان نمی آورد ما اکنون همه چیز را تجربه می کنیم. ما با اینکه همه چیز برایمان مجاز است هنوز خوشحالی نمی کنیم شاید اندوه ما از مجاز بودن همه چیز سرچشمه میگیرد. نقل از ماهنامه "هیات" | روز میلاد بانوى دو عالم مادر آسمان و زمین بلکه مادر هستى در پیش است هم او که برترین مخلوق خدا پیامبر گرامى اسلام(ص) او را ام بیها خطاب مىکرد.
یا خودش متوجه میشود و باز میگردد، و یا خداوند تازیانه بلا بر او مینوازد تا بیدار شود، و یا شایستگی هیچیک از این دو را ندارد،خدا به جای بلا نعمت به او میبخشد و این همان عذاب استدراج است.
در حدیثی آمده یکی از یاران امام صادق علیه السلام عرض کرد: من از خداوند مالی طلب کردم به من روزی فرمود، فرزندی خواستم به من بخشید،خانه ای طلب کردم به من مرحمت نمود، از این میترسم نکند این استدراج باشد! حضرت علیه السلام فرمودند:اگر اینها توام با حمد و شکر الهی است استدراج نیست.(نعمت است)( اصول کافی / 5/397)
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس مى خواهد بداند نمازش قبول شده است یا نه ، باید ببیند آیا نمازش او را از، گناهان بازمیدارد؟ به هر اندازه باز دارنده باشد به همان اندازه نماز او پذیرفته شده است.
از امروز سعی کنیم در حال نماز یکسره خود را در محضر حق ببینیم و خود و اسم و رسم و افکار و تعلقات خود را در برابر هستی مطلق نیست و نابود بپنداریم و هنگام نماز افکار مختلف و خیالات پراکنده و باطل را از خود دور کنیم. نماز به تنهائی معجزه نمی کند و این معجزه و دگرگونی و تأثیر عمیق و شگرف را باید فرد نمازگزار خود رقم زند
پس به قدر تشنگی باید چشیدش.
آقا جان امسال بیست و دوّمین سال رهبری شماست. در طی این چند سال همه مبهوت اقتدار ولایت شماییم. چه تدبیر ها که از شما ندیدیم، چه عزّت ها که به خاطر رهبری توسط شما نصیب ما نشد. چه دشمنی ها که با علم و آگاهی های شما از ما دور نشد، چه مسائلی که با روشنگری های شما حقیقتش مشخص نشد. همه ی این ها شد به برکت وجود شما و ما قدر دان این نعمتیم که خداوند وعده داده است ما را: لئن شکرتم لازیدنّکم ...
آن روز طبق برنامه صبح زود هر روز از روستا راه افتادم و با مینىبوس به شهر آمدم تا در کلاس شرکت کنم.
هنوز کلاس شروع نشده بود و با دوستان مشغول صحبت بودم که دو نفر از دوستان صمیمىام را حسابى پکر و غمگین دیدم؛ به من اشاره کردند که با آنها بروم. به کنار ساختمان که رسیدیم، گفتم چه شده؟ چرا ناراحتید؟ احمدآقا بغض گلویش را گرفت و گفت امام فوت کرده! و به شدت زد زیر گریه. فکر کردم گفت: مادرش فوت کرده گفتم: چى؟ حسنآقا دوست دیگرمان گفت: صبح اخبار اعلام کرد امام فوت کرده ...
دیگر هیچ رمقى نداشتیم و ناراحتى سرتاپا وجودمان را فرا گرفته بود. معلوم بود اکثر بچهها هم خبر نداشتند.
کلاس برگزار شد و با اینکه آن روز موضوع جذاب ش.م.ر هم بود، هیچ توجهى به کلاس نداشتم.
مدت کوتاهى نگذشت که از سپاه آمدند و ضمن اعلام خبر جانگداز رحلت امام(ره)، کلاس را هم تعطیل کردند.
بچهها هاج و واج مانده بودند و برخى به شدت ناراحت ... مهمترین ناراحتى ما وضعیت پس از ارتحال امام(ره) بود.
بدون شک عامل سازنده شخصیت انسان بعد از اراده و خواست و تصمیم او امور مختلفی است که از اهم آنها همنشین و دوست و معاشر است.چرا که انسان خواه و ناخواه تاثیر پذیر است.امام صادق علیه السلام میفرمایند:" دوستی جز با حدود و شرایطش امکان پذیر نیست، کسی که این حدود و شرایط یا بخشی ار ان در او باشد او را دوست بدان، و کسی که هیچیک از این شرایط در او نیست چیزی از دوستی در او نیست:
1- باطن و ظاهرش برای تو یکی باشد
2-زینت و آبروی ترا زینت و آبروی خود بداندو عیب و زشتی ترا عیب و زشتی خود ببیند
3- مقام و مال وضع او را نسبت به تو تغببر ندهد
4- انچه را در قدرت دارد از تو مضابقه ننماید
5- ترا به هنگام پشت کردن روزگار تنها نگذارد.
(اصول کافی/2/467)
چه نیکو این روز را به عنوان «روز زن» و «روز مادر» نام نهادهاند؛ زن به تعبیر پیامبر گرامى، ریحانه و گل خانه است و مادر محور و چراغ خانواده.
خوش به حال قلب پاک و صبور مادرانى که یک یا چند گل بارور شده زندگىشان را خالصانه در راه خدا راهى صحنه جهاد کردند و چون پرپر گشته و آسمانى شدند، با بردبارى و صلابت تمام بدان افتخار ورزیدند؛ این مادران گرچه در بین ما مخلوقات خاکىاند ولى روحشان حقیقتاً آسمانى است.
و خوش به حال مادرانى که پاک زیستند و فرزندان صالح پرورش دادند و خود از این دیار خاکى رخت بربستند و آسمانى شدند.
جا دارد در این روز مبارک به یاد همه این مادران باشیم؛ به دلجویى و سلامى یا به فاتحه و دعایى!
اللهم صلّ على محمد و آل محمد و عجّل فرجهم |