آدمها چون به جهان چشم گشایند،جای اندکی را در خلوت گوشه ی چشم مردمان پر کنند،و چون چشم فروبندند،جایگاه بزرگی را در حرم دلهایشان خالی گذارند. متاسفانه ما انسانها تا زمانی که زنده ایم در دید دیگران مرده ایم و فراموش شده، وقتی مردیم زنده می شویم وناممان بر سر زبانها می افتد.کاش قبل از اینکه دیر شود به یاد هم باشیم. 

نوشته شده در دوشنبه 90/1/29ساعت 9:20 عصر توسط ابرار نظرات ( ) |