جوانی را می­‌شناختم که پدرش وضع مالی خوبی نداشت. این جوان در دانشگاه پیام نور ثبت نام کرد و همه­ی هزینه­‌های خود را بر دوش این پدر انداخت.

پدر راضی به پرداخت چنین هزینه‌­ای نبود اما با اصرار فراوان اطرافیان و با هر مصیبتی که شده شهریه­‌ی دانشگاهش را پرداخت می­‌کرد. خلاصه دانشگاه تمام شد و جوان لیسانس گرفت.

جوان رابطه‌­ی خوبی با پدر نداشت و هر از چند گاهی با او مشاجره می­‌کرد. از طرفی پرداخت هزینه‌­ی دانشگاه را هم وظیفه‌­ی پدر می‌دانست و حتی تشکر هم از او نمی‌­کرد.

خلاصه بعد از گرفتن مدرک و با هزار امید به دنبال کار راهیِ بازار شد؛ اما هر جا می‌­رفت با در بسته مواجه می­‌شد. سالها به دنبال کار گشت و خبری از کار نبود. جالب اینجاست که فرصتهای شغلی خیلی خوبی هم برایش فراهم می­‌شد؛ اما یا می­‌گفتند چون مدرک دانشگاهی شما به کار ما نمی‌­خورد، از پذیرش شما معذوریم و یا می‌گفتند: اگر فقط دیپلم داشتی استخدامت می‌کردیم. ولی چه کنیم که مدرک دانشگاهی داری!!!

در روایت داریم: کسی که والدین خود را محزون کند، عاق والدین شده است. از طرفی هم می‌­فرمایند: عاق والدین از کبیره‌­ترین گناهان کبیره است.

نکته:
1. مدرکی که به قیمت آزار والدین گرفته شود هیچ برکتی ندارد و جز این هم انتظار نمی­‌رود.
2. آزار والدین صرفا در این نیست که به آنها حرفهای آنچنانی بزنیم، بلکه اگر با بی‌دقتی هزینه‌های زندگی را بر دوش آنها بیندازیم و آنها هم راضی به این کار نباشند، در واقع آنها را اذیت کرده‌ایم.